Płocki Klub Fantastyki Elgalh'ai

Ninaziz

Czyli jak to robię się twórcza, żeby tylko nie pisać inżynierki ani nie uczyć się o dojarkach.
Tekst całkiem świeży, jeszcze nie odleżał tak jak potrzeba, ale wrzucę.

[link widoczny dla zalogowanych]

Dragon_Warrior

wynajmij czarne chińskie dzieci do inżynierki a sama pisz dalej ;]

Ninaziz

Nie mam tyle ryżu Razz

fearon

O... Chyba już u DW początek czytałem. Wink

Sheverish

Na chłodno po ponad miesiącu od pierwszego czytania.

Język i styl pisania - fajny.
Trochę mnie to zwiodło. Sądziłem, że to będzie fajny krótki tekst. Jakieś klimatyczne wprowadzenie o czymś co według tytułu ma być "Miastem Wojny" - tak zinterpretowałem tytuł... spodziewałem się klimatycznego podejścia...

Gdy zobaczyłem wykrztuszony w 10 linijkach koncept i głęboki zarys tego co się dzieje w tytułowym mieście witki mi opadły. Co prawda pierwszy szok nastąpił odrobinę wcześniej. "Nie ma pani rodziny, nic pani nie trzyma, nie ma pani korzeni - nadaje się pani!" - "dziękuję, że przypomniał mi pan, że jestem oderwana od rzeczywistości i nic się nie stanie jak zniknę" zastąpione krótkim "Rozumiem, nie ma sprawy będę dla was pracować".

Wielki skrót konceptu (nie ważne, czy przekłamany, czy też nie) i zajebista reakcja kobiety -"o cholera"- zabolały. Coś co mogło być świetnym materiałem na to jak ludzie z "Zony Warbergu" opowiadają o tym co się tam stało, na długie opowiadanie będące retrospekcją skatowanego szaleńca (pierwszych żołnierzy) zostało rzucone jak ochłap - mocno RPGowe podejście mimo wszystko, krótkie, treściwe, niedopowiedziane, jak skrót do jednostrzałowej sesji. Tu masz czytelniku wiedzę, z której autor mógł zrobić fajny suspens, ciekawą grozę, świetną retrospekcję, przerażający pamiętnik tych co przeżyli, ale najwyraźniej uznał, że jak to poznasz to będzie Ci się lepiej czytało resztę... ciekawe czy równie skondensowaną i obdartą z klimatu.

Reakcja bohatera jest... hm... no ludzie są różni - ok - ale jest trochę nieuzasadniona. Wygląda jakby biedna kobiecina przyjęła wszystko za prawdę objawioną i nie zwątpiła w słowa urzędnika. Zresztą bohater, który wie dużo (więcej niż czytelnik, bo raczej opowieść urzędnika była dłuższa niż 10 zdań) jest mało interesujący, gdyż szokuje go znacznie mniej rzeczy niż nas. Chyba, że to nie ma być opowiadanie o niezwykłych przeżyciach głównej bohaterki...

W zasadzie to nie nie jestem chyba za dobry w recenzjach i relacjach. Za pisanie jako takie (ale w lepszym? innym? nie tak obnażonym temacie?) postawiłbym wielki plus, ale metoda wprowadzenie w "sagę" przyprawiła mnie o szczypanie policzków i czoła po tym jak zrobiłem "Double Facepalm".

Ninaziz

Hmmm... Nie lubię opowiadań ludzi po przejściach. Nigdy mnie nie kręciła tzw "literatura obozowa", dlatego nie było i nie będzie zbyt dużo tragicznych retrospekcji. Nazwa "Warberg" jest bardziej przekręceniem językowym obcokrajowców od właściwej nazwy niż opisem miejsca.
Cały koncept o czym to ma być właściwie zaczyna się pokazywać w drugim opowiadaniu, które się pisze. A to, czego się dowiaduje w urzędzie główna bohaterka to czubek góry lodowej.
I nie, nie jest to historia typu "wojownicza łowczyni goblinów" Razz